Non te quero

Os que saben agóchanse, precarios
prisioneiros da choiva que non chega

No medio andamos nós, extraviados
perdidiños na fronda dos letreiros
acode, vende, merca, inxerta, fala
dilapida, non chores, paga as copas

Fabrica fillos, véndeos, da as gracias
non esquezas a gloria da rutina
berra victoria en sábado, durmindo
esperta traxe branco, no domingo

Máis non fales comigo, non te quero
por máis que ás veces ben que te quixera
déixame ver se calas un segundo
e xa eres quen de ver onde agonizas

De velo un dia e dous e tres e catro
de soñalo nas noites, nas matanzas
nas bodas, nos bautizos, na tristura
que semella porvir, nos cemiterios

Non sei por qué cho digo, non te quero.